Suchergebnisse
Filter
3 Ergebnisse
Sortierung:
Liability under Anti-Doping Law in Public Law Domain
In: Roczniki Nauk Prawnych, Band 31, Heft 4, S. 7-24
ISSN: 2544-5227
In Poland, the Act of April 21, 2017 on Combating Doping in Sport is in force. The new law raises new questions. One of the questions is whether, the combating doping in sport belongs to private law or public law. The dualistic division of law itself is problematic. The legal regulation of doping has undergone a process similar to criminal law, i.e. from private law to public law. A breakthrough in combating doping was the establishment of the World Anti-Doping Agency (WADA) in 1999.The new Polish act followed this path. The Act on Combating Doping in Sport provided the legal basis for the existence of the Polish Anti-Doping Agency (POLADA), as a state legal entity. POLADA is therefore a body governed by public law, which establishes anti-doping rules, controls and oversees compliance, authorises the use of prohibited substances or methods, and conducts disciplinary action for violation of anti-doping rules.
Zasada decentralizacji administracji publicznej w świetle personalistycznej koncepcji administracji publicznej i prawa administracyjnego
In: Roczniki Nauk Prawnych, Band 31, Heft 3, S. 7-19
ISSN: 2544-5227
Jednym z najbardziej ożywiających kierunków, a zarazem dobrze tłumaczących problem decentralizacji są koncepcje personalistyczne, w swej prawnej treści nawiązujące przede wszystkim do tez Emmanuela Mouniera i Jacques'a Maritaina.
Personalistyczna koncepcja administracji publicznej i prawa administracyjnego w nowy sposób rozświetla zagadnienie decentralizacji publicznej. Dostrzegając człowieka jako osobę, z całym jego bogactwem bytowym, podkreśla jego autonomię, ale też i wspólnotowość. Jednostkowość człowieka jest funkcją materii i dlatego nie wyodrębnia go w stosunku do grupy społecznej, ale podporządkowuje tej grupie na wzór podporządkowania komórki biologicznej całemu organizmowi. Natomiast człowiek jako osoba góruje nad społecznością i ta powinna być jemu przyporządkowana. Dlatego też ostateczną granicą każdej myśli centralistycznej jest osoba ludzka. Nie można jednak wpadać w niebezpieczeństwo indywidualizmu. Bez wspólnoty nie ma bowiem człowieka. Człowiek nie potrzebuje jakiegokolwiek społeczeństwa, ale właśnie wspólnoty – ludzi powiązanych szczególnymi więzami. Tylko w takim środowisku może być osobą.